ได้มีโอกาส ฟังประสบการณ์อุบัติเหตุ
ของวิศวกรท่านหนึ่ง ที่เหตุการณ์นั้นทำให้
เขาเปลี่ยนทัศนคติใน เรื่องความปลอดภัย
ว่าเป็นสิ่งสำคัญมาก หากไม่มีหรือมีน้อย
ก็เหมือนเรารอเวลา “ให้ชีวิตเราหายนะ”
...........................................................................
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องจริง
ตอนนั้นพี่เดช(นามสมมติ)กำลังขับรถไปทำงาน
ก็มีเหตุการณ์ระเบิดของโรงงานแห่งหนึ่ง
เสียงดังสนั่น...เหมือนฟ้าจะถล่ม
นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่พี่เดชได้ยิน
............................................................................
พี่เดชรีบไปหาหมอทันที หมอวินิจฉัยว่าหูดับ
มีโอกาสไม่ถึง 30% ที่จะกลับมาได้ยินอีกครั้ง
พอกลับไปถึงบ้าน ลูกสาววัย 3 ขวบ
วิ่งเข้ามากอด และสวัสดีเหมือนทุกๆวัน
.............................................................................
น้ำตาพี่เดชก็ค่อยไหลจนอาบข้างแก้ม
เพราะหูทั้งสองไม่ได้ยินสิ่งที่ลูกสาวพูด
ใช้เพียงการเดาคำจากปากเท่านั้น
พี่เดชสุดแสนทุกข์ทรมามใจมาก
..............................................................................
พี่เดชไม่ละความพยายาม
ที่จะกลับมาได้ยินอีกครั้ง
ยาอะไรดี หมอคนไหนเก่ง
พี่เดชไปหาหมด...
............................................................................
ความพยายามของพี่เดชเป็นผล
คำแรกที่ได้ยิน และจะไม่มีวันลืม
ไปตลอดชีวิต...คือเสียงเล็กๆ
ของลูกสาวคำนี้
“หนูรักพ่อค่ะ”
..................................................................................
“อันตรายไม่ได้มีเฉพาะในโรงงาน”
“แต่มันมีอยู่ทุกที่ รอบๆตัวเรา”
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
อภิรัตน์
ทิพย์กระโทก
วิทยากรและนักเขียน
ด้านความปลอดภัย
Credit: ภาพจาก Pixabay
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น